Wij

Er is één - 1 - voorwaarde, maar die is wel opschortend: Je moet - MOET - geloven in "wij". Zolang je jezelf boven "wij" plaatst, denkt dat "wij" minder weten dan "ik", dat "ik" belangrijker is dan "wij", werkt het niet.

 "Wij" vertrekt vanuit "ik".  "Wij" is dus geen tegen-reactie op de indivdualisering, het ego-centrisme, het egoïsme, de zelfzucht die deze maatschappij voor een groot stuk vormgeven. Zonder "ik" is er geen "wij". We leven in een maatschappij die jarenlang mensen tot individuen heeft gemaakt, zodat we allemaal op ons eigen eilandje zitten. Dat is een vertrekpunt. Wat "wij" wel is, is een aanvulling, een vervollediging van dat "ik". Omdat veel problemen terug te voeren zijn tot dat reduceren tot "ik". En tot het beperkende reductionisme zelf. En tot pragmatisme - zie elders - waarbij "jij" kiest wat "jij" buiten beschouwing laat - en dat niet zelden een bepaalde tijd later als een boemerang terugkomt. "Wij" vertrekt van het idee dat alles en iedereen verbonden is, zichtbaar (wanneer jij met je auto CO2 uitstoot, heeft dat impact op heel veel mensen buiten jezelf) maar ook onzich...