Manifest - punt 1

 "Wij" vertrekt vanuit "ik". 

"Wij" is dus geen tegen-reactie op de indivdualisering, het ego-centrisme, het egoïsme, de zelfzucht die deze maatschappij voor een groot stuk vormgeven. Zonder "ik" is er geen "wij". We leven in een maatschappij die jarenlang mensen tot individuen heeft gemaakt, zodat we allemaal op ons eigen eilandje zitten. Dat is een vertrekpunt.

Wat "wij" wel is, is een aanvulling, een vervollediging van dat "ik". Omdat veel problemen terug te voeren zijn tot dat reduceren tot "ik". En tot het beperkende reductionisme zelf. En tot pragmatisme - zie elders - waarbij "jij" kiest wat "jij" buiten beschouwing laat - en dat niet zelden een bepaalde tijd later als een boemerang terugkomt.

"Wij" vertrekt van het idee dat alles en iedereen verbonden is, zichtbaar (wanneer jij met je auto CO2 uitstoot, heeft dat impact op heel veel mensen buiten jezelf) maar ook onzichtbaar (waarbij je kan bedenken dat "ik" soms niet in staat is het grotere plaatje te zien).

"Wij" vertrekt vanuit het idee dat wanneer het niet goed gaat met "niet-ik", het ook niet goed kan gaan met "ik". 

"Wij" probeert een antwoord te bieden op de eenzaamheid, die voor een groot stuk een gevolg is van de focus op "ik". 

"Wij" probeert een antwoord te bieden op vragen vanuit de éénzijdigheid van economie als streefdoel, gaan kijken naar quantiteit als primair beoordelingscriterium, "wij" gaat ook kijken naar "qualiteit". 

"Wij" gaat over concepten als "eer-gevoel", waarbij sterke krachten "eer" halen uit het feit dat ze niet alleen veel geld verdienen, maar de facto ook mee "ons" dragen. Waarbij ondernemen niet langer een strict economisch gegeven is, maar ook haar rol speelt op gebied van het vorm-geven van de maatschappij, waar enkel en alleen "eer" voor gekregen wordt. Het "eer-gevoel" dat ons toelaat mensen in het Zuiden te helpen, zonder dat dat geld zomaar terugvloeit. Het "eer-gevoel" dat niet toestaat dat er (kinder)armoede is, wachtlijsten in zorg enz.

"Wij" gaat over evenwicht. Evenwicht tussen "ik" en "niet-ik". Evenwicht tussen wat "ik" weet en wat ik niet-weet. Tussen wat "ik" weet en wat "niet-ik" weet. 

"Wij" vertrekt vanuit "ik" en "jij", waarbij "ik" niks opleg aan "jou" en "jij" niet aan "mij". "Wij" vertrekt van "samen". Vanuit "dankbaarheid". 

"Wij" probeert een aantwoord te geven op "voor wat, hoort wat", aangezien het soms onduidelijk is wat er staat "tegen-over" dit of dat. Als ik jou aan een job help, en jouw achterkleinkind dat van mij aan een job helpt, is er evenwicht, en toch maken "jij" en "ik" dat waarschijnlijk niet mee. 

"Wij" probeert vollediger te zijn dan "ik".